PENowiec: Czułość ISO w Olympusie OM-D E-M1

Tekst: Andrzej Grudzień

Kilka dni temu wpadł mi w ręce nowy Olympus OM-D E-M1 wraz z obiektywem M.Zuiko 12-40/2.8 z firmwarem 1.0.Czyli jakby nie było już w pełni użytkowy.

Pomacałem go troszkę i przez to polubiłem trochę bardziej niż tylko patrząc na jego zdjęcia. Przyznam, że idealnie leży w ręku wielki uchwyt E-M1 (ale wizualnie bardziej mi się podoba mniejszy w E-M5), wizjer jest jak w kultowym Nikonie F3 HP (odsuwam kilka centymetrów aparat od oka i nadal widzę wszystko czytelnie w wizjerze), mechanika na najwyższym światowym poziomie, czas reakcji po uruchomieniu aparatu nie zauważalny (pstryk i od razu widzę obraz na ekranie - pod tym względem dla mnie numer 1 na świecie), migawka cichutka (subtelne pstryk, na które nikt wokół nie zwraca uwagi).

Obiektyw M.Zuiko 12-40/2.8 to kawał metalu i szkła. Przypomina klasą wykonania optykę Leici. Wszystko w nim pracuje idealnie.

Zdjęcia wykonałem zestawem OM-D E-M1 + M.Zuiko 12-40/2.8. Firmware aparatu: 1.0.

Ustawiona ogniskowa: 14 mm. Stabilizacja obrazu. Zapis JPEG. Preselekcja przysłony f/2.8. Wszystkie zdjęcia zrobione z ręki.

Aby zobaczyć możliwości czułości matrycy musiałem zejść pod ziemię, a dokładniej na stację Metra. W dzień, na słońcu trudno by było testować czułości powyżej ISO 1600. Na stacji jest na tyle ciemno, że można sprawdzić też zachowanie matrycy w bardzo trudnych warunkach oświetleniowych. Są tutaj części zdjęcia, które praktycznie nie są oświetlone.

Zdjęcia nie były obrabiane w żadnym programie graficznym, w aparacie wszystko było ustawione na "0". Zmniejszyłem pliki do rozdzielczości 1600x1066 pix. Zależało mi na tym aby odbiorca obejrzał co ogólnie "potrafi" Jpeg bez zbędnego rozczulania się i biadolenia nad szczegółami zdjęcia. Tutaj nie płaczemy nad aberracją, rogami zdjęcia, winietą i innymi francami.

Po prostu biorę aparat i robię zdjęcia w pomieszczeniu na różnych ISO i do jakiej granicy to ma sens bez obróbki i Rawów.